“Güzelliğin sesi kısıktır,” diyor Nietzsche. Haklı. Bugün dünyayı dolduran onca gürültü arasında, güzelliğin fısıltısını duyabilene aşk olsun. Öyle kolay değil; sabırla beklemek, bir çiçeği büyütmek, toprakla hemhal olmak ya da bir çileyi sessizce taşımak... Ama işte, güzelliğin kısık sesi o sessizlikte yankılanır.
Sessizce çabalayanlara selam olsun. Adım adım yürüyüp asla vazgeçmeyenlere, karınca misali kendi hikâyesini yazanlara… Her sabah aynı yoldan işe giderken zihninde farklı dünyalar yaratanlara, kahvesini soğutma pahasına pencere önündeki sardunyayı güneşe çevirenlere, tüm telaş arasında bir sokak hayvanını beslemek için durup ceketinin cebinde mama taşıyanlara… Selam olsun.
Oysa ne zordur güzellik bu çağda. Gürültünün hüküm sürdüğü bir dünyada, sessiz bir zafer elde etmek neredeyse imkânsızdır. Sosyal medya naralarının, “ben buradayım!” diyen paylaşımların arasında sessizliğiyle dikkat çekenler, adeta görünmez olur. Birilerinin bağırarak hikayesini yazdığı yerde, kendi hayatını satır aralarına saklayanlara kim değer verir ki? Ama bilirim, her sabah toprağını evi gibi sahiplenenlerin, saksısındaki çiçeğe güneşi göstermek için pencereyi her gün aralayanların bir hikayesi vardır. Ve o hikaye, bağırmadan da duyulabilir.
Biliyor musunuz? Güzelliğin sesi kısıktır çünkü ne egosal bir şova, ne de alkışa ihtiyaç duyar. Güzellik, işini usulca yapar. İşten eve dönerken apartman kapısını açıp yaşlı komşusuna kapıyı tutan bir eldir o. Yolda yürürken çöpe atılmayı bekleyen bir karton kutuyu sokak kedisi için yuvaya çeviren ince bir yürektir. Ve güzellik, güneşle uyanan bir insanın yüzüne vuran ilk ışıkta saklıdır.
Ama işte, burası “Umutsuzluk Çarşısı.” Satılanların çoğu umut kırıntısı gibi görünse de aslında dibi görünmeyen boş kutular… “Ben olmazsam dünya durur!” diye bağıranların arka cebinden unutulmuş bir nezaket kırıntısı düşse, yerden alıp bir güzel saklayan o sessiz kahramanlara buradan selam olsun. Çünkü her şeyin para, hız ve gürültüyle ölçüldüğü bir dünyada, merhamet bir lüks, nezaket bir nostalji gibi görünür.
Eğer sen de bir sokağın kedisiyle tanışmış, o tanışıklığı selamla dostluğa çevirmişsen… Sokakta karşılaştığın komşunla sıcacık bir tebessüm paylaşmışsan… Sabahları ilk işin pencereyi açıp odanı taze havayla doldurmaksa, bu selam sana. Çünkü sessizliğin yankısında bir güzellik varsa, sen o yankının ta kendisisin.
Güzelliğin sesini duyanlara, ona kulak verenlere, kalbini açanlara… Hoş geldiniz. Burası Umutsuzluk Çarşısı. Ama siz varsınız diye, burası biraz daha umutlu.