– Selam olsun dokunabildiğimiz yazımız ile gönül bağı kurduğumuz güzel yürekli canlara…
Uzun bir ara oldu yürekten kaleme dönemedik. Bu süreç te çok şey yaşadık değer verdiğimiz yakınlarımızı kaybettik gerçek alemine uğurladık. Acılarımıza ortak olduk, birlikte toparlanmaya çalıştık. Ülkemiz için dönüm noktası olacak bir seçim süreci yaşadık. Ülkemize hayırlı olsun inşallah. Şimdi okullar tatil oldu. Karne heyecanları, YKS, LGS vs çok hızlı akan bir zamana tanık oluyoruz artık. Tüm evlatlarımıza hayırlı olsun. Bu ara idrak ettiğimiz özel günler. Anneler Günü, Babalar Günü ve Kurban Bayramı…Her gününün kendince yüklediği anlam yumağı…
Eğitimin Ailede başladığı klişe ama çok anlamlı bir söz dizimi. Evet, eğitim ailede başlıyor. Anne ve baba yeterince duyarlı mı? Her şey maddiyat mı? Duvarlarımızı, setlerimizi, otoriteyi sağlamak adına sert mizacımız ya da kurallarımız, kırmızı çizgilerimiz… Aslında önemli ama içi ne kadar ne ile dolu? Evet, anahtar kelime sadece yalın, saf, şeffaf ama gerçek samimi ve güven veren SEVGİ… Doyarsam mutluyum, öz güvenli ve başarılıyım, kendimi ifade ederim ve asla sırtım yere gelmez. Eminim, Sevgili Annem ve Sevgili Babam var. Huzur ve güven içindeyim…AMA AMA AMA…Herkes için aynı mı?
Babamın oğluyum, Babamın kızıyım AMA???
İÇİM NE KADAR VE NE İLE DOLU?
EKSİK OLAN, YARIM KALAN CİMRİLİK YAPILAN HER DUYGUYU TAMAMLAYACAK TİMSAHLARIN OLDUĞU GÖLDE BOĞULUYOR KIYAMADIKLARINIZ, EVLATLARIMIZ…SONRA AH…VAH…TÜH diye HAYIFLANIYORUZ…ŞİKAYET EDİYORUZ, EZİYORUZ, AŞAĞILIYORUZ.
PEKİ AMA KUMAŞ ORTADA BİR ŞEY ÇIKACAK AMA TERZİ NASIL YA DA NASILDI?..
Her anne baba iyi ya da kötü demiyorum…Her evlat ta öyle…her şeyde olduğu gibi iyi ve kötü, eksik ya da tam birileri var…çocuklar çok masum ve saf duygular ile objektifler. onların grisi yok ya siyah ya da beyazsınız. Gözlerinde, kalplerinde onlara sorun kendinizi. BEN NASILIM SENİN GÖZÜNDE? çÇk net cevap alırsınız ya hoşunuza gider ya da kızarsınız. Kendinize sizin tanımadığınız kendinizi bırakın onlar anlatsın size..
Yoğun geçirdiğiniz gününüz, koşturmacalı yorgun ağır hayatınızda Her şeye yer var. Sigaranıza, alkole, maça, arkadaşa, diziye vs her şeye vakit var. Lakin çocuğunuzla sohbet etmeye, onunla gezmeye, film izlemeye, koşmaya, yürüyüşe, pikniğe onunla biriktireceğiniz HAYATA, ANILARA VAKİT YOK…KİMİ SADECE DÜNYAYA GETİRMİŞ ÇOCUKLARINI. SEBEP OLMUŞ KENDİNİ MUTLU ETMİŞ SADECE, AMA ÇOCUĞUN İÇ ALEMİNİ HARAP ETMEKTEN, ONU YALNIZLAŞTIRMAKTAN, ONU HAYATA 1-0 MAĞLUP ETMEKTEN ÖTEYE GEÇMEMİŞ. AMA SORSAK HERŞEYİ YAPMIŞTIR EVLADI İÇİN…SONRA YANLIŞ ARKADAŞ, YANLIŞ TERCİHLER, YANLIŞ EŞLER Bİ DOLU HATA SİLSİLESİ… HA! AKLINI YÜREĞİNİ TOPLAYIP KENDİ HAYATINA YÖN VEREN EVLATLAR ŞANSLI DİYELİM…
Bir kız çocuğu evlendiğinde o evlilikte yara alıp anne babasına sığınamıyorsa, o güveni bulamıyorsa, bir erkek bütün hoyratlığını yanlış bir ebeveyn den alıp bir diğerine hayatı zindan ediyorsa, maalesef terzi çok kötü…Sadece resim yaparken olmasını istediği aileyi çiziyorsa kağıda çocuk ve bütün bir ömrü boyunca tek kare fotoğrafta dahi anısı yoksa karnı doymuş ama lokmalar boğazında düğüm olmuş, yüreği aç bir çocuk bırakmışsınız hayata hadi kutlasınlar günlerimizi anne-baba günü. Bir gün değil bir ömür hizmetkarı olacağım annemin, babamın. Allah öyle emretmiş amenna…AMA sevgiyle mi yoksa sadece rıza makamına ulaşmak için mi? Benim babam kötü biri değildi. Bu yazımdan bu çıkmasın ama tam da olamadık. Eksik kaldığımız, keşkelerimiz çok oldu. Çok az anıyı 40 yaşına dek biriktiremedim bile…İçi boş eksik birkaç anı…Şimdilerde o çocuk, ben büyüğüm ve seviyorum tabi ki… Olduğu gibi kabul ediyorum. Kızdığım zamanları affetmeye çalışıyorum geçmişimde…Ruhumu dinlendirmeye çalışıyorum…Fedakâr annem gibi…